Wyróżnieni 2024

 

16.maja 2024 o godz. 18.30 kapituła podczas spotkania online zatwierdziła wyniki tajnego głosowania.

Przyznając cztery statuetki, dziewięć wyróżnień i jedno wyróżnienie publiczności.

DZIĘKUJEMY ZA WASZĄ TRUDNĄ PRACĘ.

Kapituła w składzie

Pani Urszula Stefańska Andreini – nie głosowała

głosowali

Pani Ewa Trzcińska

Pani Magdalena Pinkwart

Pani Aleksandra Seghi

Pani Halina Bieda

Pani Adrianna Tomczak

Pan Wojciech Ziemniak

Pan Jacek Harasimowicz

 –

Relacja zdjęciowa z uroczystej Gali wręczenia nagród , która odbyła się w Parlamencie Dolnej Saksonii w Hanowerze

https://drive.google.com/drive/u/0/folders/1PdhaMpLPfEX0gGGx4-aooVN9yrBPyhhd?ths=true

Z wielu osób nominowanych wyróżnienia otrzymały

 

Wyróżnienie Publiczności otrzymała  Pani Monika Vigo.

Gratulujemy!

Monika Vigo (w mediach Nika Vigo)
z wykształcenia i zamiłowania lingwistka. Jej specjalizacją – prywatnie i zawodowo – jest i organizacja. Od 1990 roku mieszkanka Paryża, a od 2010 w tygodniu pracuje w Belgii (urzędniczka europejska PE). Określa się mianem Frankolubnej Nomadki, gdyż jej misją jest pokazywanie polskim czytelnikom i widzom, piękna i bogactwa kulturalnego krajów francuskojęzycznych.
Od 2012 członkini Klubu Polek na Obczyźnie o zasięgu światowym. Od czterech lat prowadzi na rzecz tego Klubu regularne wywiady na żywo z jego członkiniami rozsianymi po całym świecie (ponad 140 do marca 2024) oraz doroczny live-maraton z autorkami książek z okazji Światowego Dnia Książki.
Od 2018 roku administratorka największej polskojęzycznej grupy rozwojowej Wartościowi 555 (ponad 8 tysięcy członków) Aktywna członkini Klubu 555, od lat wstaje przed godzina szóstą, by pracować nad zrobieniem ze swego życia Arcydzieła.
Od 2019 roku założycielka i administratorka Nomadniczego Klubu Frankolubnych, organizatorka spotkań, live’ów i wycieczek i wyjść kulturalnych. Nika Vigo zdecydowanie łączy Polaków na całym świecie poprzez swoją działalność. Jest osobą życzliwą światu i ludziom, co moim zdaniem jest warte zauważenia.
Gratulujemy!

 

 

Małgorzata Firlit – wyróżniona
Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz Uniwersytetu SWPS W Sopocie.
Założycielka, dyrektorka i nauczycielka Edukacyjnego Centrum Polonijnego w Edynburgu, która z powodzeniem powołała do życia 3 polonijne placówki edukacyjne działające w ramach ww. organizacji.
W pełni wykwalifikowana pedagog i doświadczona terapeutka, którą cechuje
wieloletnie i niezwykłe zaangażowanie w rozwijanie polskiego dziedzictwa i kultury
poza granicami kraju.
Małgorzata przez ostatnie dziesięciolecie nieustannie prowadzi trzy szkoły polonijne w rożnych miejscowościach, stając się w ten sposób niekwestionowaną liderką, która
zasługuje na uznanie. Jej wkład w społeczność polonijną, pielęgnowanie tradycji i nauka języka polskiego przejawia się poprzez jakość podejmowanych działań na rzecz edukacji i promocji Polski w Wielkiej Brytanii.
Moja kandydatka organizuje szereg inspirujących wydarzeń, które nie tylko integrują społeczność i uczą, ale budują silne więzi uczniów z ojczyzną. To właśnie dzięki staraniom Małgorzaty wielu uczniów rozwija i pielęgnuje polską tożsamość w Szkocji.
Jest nie tylko nauczycielką i psychologiem, ale przede wszystkim prawdziwą działaczką społeczną, która w życiu kieruje się głęboką miłością do ojczyzny. Jej osoba jest iskrą rozpalającą miłość do polskiego dziedzictwa w setkach polonijnych dzieci.
Prowadzenie trzech dużych szkół polonijnych działających dwa dni w tygodniu to zadanie wymagające poświęcenia, determinacji i oddania, które od lat dostrzegam w Małgosi.
Jej praca często przekracza granice szkolnych murów, poza którymi ta wspaniała kobieta inspiruje nie tylko dzieci, nauczycieli, ale całe zgromadzone wokół jej szkół społeczeństwo do zaangażowania w zachowanie i promocję polskiej kultury.
To prawdziwa działaczka i mentorka, która przekazuje wiedzę o Polsce i miłość do swojego kraju, a powołane do życia przez nią polonijne szkoły i szereg inicjatyw stają się dla wielu miejscem, gdzie język polski pełni rolę żywego przekazu dziedzictwa.
Wyróżniając Panią Małgorzatę jako Osobowość Polonijną Roku pragnę wyrazić uznanie dla jej niezwykłego zaangażowania, determinacji i poświęcenia w kształtowanie polskości.
Tytuł, o który występuję dla Pani Małgorzaty może stać się wyrazem wdzięczności
społeczności polonijnej za jej nieustanną i inspirującą pracę.
Pani Małgorzata zasługuje na miano prawdziwej Ambasadorki Polskości, ponieważ
dzieło, które stworzyła i pielęgnuje jest architekturą polskiego dziedzictwa w Szkocji.
Małgosia jest osobą, która w magiczny sposób od wielu lat zabiera uczniów,
nauczycieli i przyjaciół organizacji w podróż przez historię, tradycje i piękno kultury polskiej.
Działania
W latach 2014-2015 i 2018 koordynowała warsztaty metodyczne dla nauczycieli
polonijnych w Szkocji. Organizowała szkolenia dla rodziców na temat dwujęzyczności.
W 2015 roku zainicjowała powstanie dwóch oddziałów Akademii Języka Polskiego
im. Gen. Stanisława Maczka przy ECP w Dalkieth i Edynburgu, a cztery lata później
powołała do życia trzeci oddział w Musselburgh’u. Jako dyrektor szkół polonijnych
bierze czynny udział w wielu ważnych wydarzeniach propagujących nauczanie
języka, kultury i historii Polski.
Jest autorką i realizatorką projektu edukacyjnego “Young Explorers of Polish
Scottish Heritage Project” – “Młodzi odkrywcy dziedzictwa polsko-szkockiego”, w
którym około 100 uczniów polonijnych miało możliwość zwiedzenia oraz poznania pięciu miejsc związanych z historią polsko-szkocką w latach 2016/2017.
Na zaproszenie Prezydenta RP brała udział w obchodach Święta Niepodległości w Polsce w 2017 roku.
Współorganizowała II Majowy Piknik Rodzinny w 2018 r.
Organizowała Przystanek Dwujęzyczność w roku 2018, ramach którego odbyły się inicjatywy takie jak: warsztaty metodyczne dla nauczycieli ze Szkocji, warsztaty dla rodziców, Dzień Rodziny, gry i zabawy dla dzieci.
Była pomysłodawczynią i realizatorką projektu Tartan,, Generał Maczek Academy of Polish Language” w roku 2019.
Powołanie do życia w czasach pandemii szkół online – projektu promującego naukę języka polskiego w trudnym czasie, na które składały się lata 2020 i 202.
Z inicjatywy, która uruchomiła Małgosia od kilku lat odbywa się Festiwal Piosenki
Polskiej w Szkocji dla wszystkich polonijnych dzieci. W tym roku odbędzie się już czwarta edycja. Pierwsza edycja odbyła się online. W drugiej i trzeciej edycji w Jury zasiadała Majka Jeżowska.
Pomysłodawczyni i współautorka dwóch dużych projektów związanych z promowaniem na świecie „Wielkiej Polskiej Mapy Szkocji”, a w tym publikacja
książki dla młodzieży pt. „Mapa wspomnień” oraz filmu edukacyjnego dla dzieci pt.„Wielka Polska Mapa Szkocji”. Obie pozycje są dostępne za darmo w dwóch językach (polskim i angielskim).
Pomysłodawczyni i realizatorka projektu pt. „Poprawa zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży po pandemii” – przez dwa lata pozyskiwała środki na terapię dla dzieci i młodzieży w celu poprawy ich zdrowia psychicznego, jako skutków pandemii Covid19.
Pomysłodawczyni i organizatorka I Festynu Rodzinnego z okazji Dnia Dziecka w roku 2023.
Jest pomysłodawczynią i producentką filmu edukacyjnego dla dzieci i młodzieży pt.„Zwierzęta wojny”. Film jest dostępny nieodpłatnie na YouTube w dwóch wersjach językowych.
Organizowała stacjonarny Turniej Gry pt.,, Miś Wojtek w Szkocji” w roku 2023.
Dni Generała Maczka w Szkocji.
Brała udział w wielu projektach polonijnych:
„Rodzina Polonijna 2018 i 2023”
Festiwal Języków obcych w Szkocji
Otwarcie Alejki Maczka w Edynburgu
Odsłonięcie Ławeczki Generała Maczka w Edynburgu
Otwarcie Alejki Generała Maczka przy Wielkiej Polskiej Mapie Szkocji
Akcja Żonkile upamiętniająca Powstanie w warszawskim Gettcie
Reprezentowała Szkocję podczas debaty w TVP Polonia na temat korzyści, jakie niesie za sobą dwujęzyczność w 2022 r.
Reprezentowała Szkocję podczas spotkania nauczycieli polonijnych w Wielkiej Brytanii z Pierwszą Damą Agatą Kornhauser-Dudą.
Współorganizowała Narodowe Czytanie w roku 2018 i 2019.
Kilkukrotnie była zapraszana na spotkania Cross Party Group on Poland w szkockim parlamencie.
Projekt pt.,,Mam oko na Polskę” zrealizowany z powodzeniem w roku 2022.
Dwukrotnie reprezentowała Szkocję na Światowych Zjazdach Polonii i Polaków
Gratulujemy!
Teresa Sygnarek – wyróżniona
mieszka w Szwecji od prawie 40 lat i jest znana z otwartości oraz gotowości reagowania na wszelkie potrzeby rodaków nie tylko w Szwecji. Inicjuje polonijne integracje zawsze i wszędzie gdzie tylko to możliwe. Kreatywna i doświadczona ambasadorka polskości na obczyźnie.
Absolwentka wydziału ekonomii i marketingu na Uniwersytecie w Lund oraz podyplomowych studiów „International Marketing”.
Od 1986 roku aktywny działacz polonijny w Ognisku ”Kwiaty Polskie”, organizacji zrzeszającej dzieci i młodzież pochodzenia polskiego. Ognisko prowadzi działalność kulturalną, edukacyjną i wychowawczą, ambasador polskiej kultury oraz polskich tradycji narodowych, głównie poprzez
taniec i śpiew. W Ognisku Teresa Sygnarek pełniła funkcje rewizora, sekretarza, wiceprezesa, a w latach 2004-2011 prezesa.
Od 2002 do 2024 aktywnie udziela się w Zarządzie Zrzeszenia Organizacji Polonijnych (ZOP), gdzie od roku 2011 pełniła funkcję prezesa. Jest inicjatorką i organizatorem Europejskich i Światowych Forów Mediów.
Jest wice prezydentem Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych. Współzałożycielka i prezes Światowego Stowarzyszenia Mediów Polonijnych.
Od kilku lat Redaktor naczelna kwartalnika polonijnego „Polonia Nowa”, który w 2023 roku został uhonorowany nagrodą im. Macieja Płażyńskiego. Założycielka i prezes związku Pro Polonia Malmo, które w 2023 roku zorganizowało i uruchomiło Dom Polonii „Kopernik”, który realizuje szeroki program spotkań dla Polonii.
Od przeszło 10 lat pisze projekty na realizacje przedsięwzięć w Zrzeszeniu Organizacji
Polonijnych w Szwecji, ale także dla Światowego Stowarzyszenia Mediów Polonijnych oraz związku Pro Polonia Malmö.
Założycielka Domu Polonii „Kopernik”w Malmö, a w nim inicjatorka sobotniego przedszkola polonijnego oraz Klubu Seniora.
Na spotkaniach międzynarodowych reprezentuje Zrzeszenie Organizacji Polonijnych w Szwecji, Światowe Stowarzyszenie Mediów Polonijnych oraz Europejską Unię Wspólnot Polonijnych. W 2023 roku prelegentka w panelu „Media polonijne jako kreator utrwalania polskiej
tożsamości poza granicami kraju” na Forum Ekonomicznym w Karpaczu.
Całym sercem i duszą oddana działalności polonijnej, której poświęca cały swój wolny czas i więcej niż pół życia.
Gratulujemy!
Marcin Rudzki – wyróżniony
Dobrego człowieka może charakteryzować wiele cech. Niektóre z nich wydają się oczywiste, wręcz prozaiczne, jak szlachetność, prawdomówność czy koleżeństwo. Taki opis jednak może nie być wystarczający, aby w pełni zaprezentować osobę wybijającą się ponad przeciętny obraz dobrego człowieka.
Powodem często jest wrodzona skromność i unikanie zbędnego splendoru. Warto jednak rzucić nieco światła na ludzi, którzy poświęcają własne życie, aby budować szczęście innych.
Nawet jeżeli osoby rozsiewające dobro wokół siebie nigdy nie oczekiwały niczego w zamian, my jako obserwatorzy z przyjemnością okazujemy głęboki szacunek i wdzięczność, aby dobro mogło podążać dalej – nieustannie.
Zgłaszam kandydaturę Marcina Rudzkiego w konkursie Osobowość Polonijna Roku im. Edyty Felsztyńskiej, ponieważ zasługuje on na ten doniosły tytuł. Historię warto rozpocząć od przyjazdu do Szkocji prawie dwie dekady temu. Był to czas, kiedy wiele polskich rodzin związało swoje życie z Wielką Brytanią. Dla większości z nich był to nowy i jeszcze nie poznany świat pełen wyzwań i porażek.
Emigracyjne życie mimo swojej materialnej strony, miało także inne oblicza. Jednym z nich była tęsknota za ojczyzną, rodziną, tradycją ale też możliwością porozmawiania w
ojczystym języku.
Już wtedy Marcin Rudzki wraz ze swoją żoną Wiolą zaczęli zastanawiać się w jaki sposób mogliby pomóc nie tylko rodakom, ale przede wszystkim ludziom w potrzebie. Ich wielkie serca oraz wizjonerskie umysły zrodziły pomysł utworzenia grupy umożliwiającej Polakom kontakt oraz wsparcie.
Sukces tego przedsięwzięcia skutecznie nakreślił dalszą ścieżkę kariery oraz sposób życia. Tlące się wcześniej w sercach małżonków pragnienie niesienia pomocy, zapłonęło aby dać początek nowemu rozdziałowi w historii lokalnej Polonii. Jednocześnie zdawali oni sobie sprawę, że kluczowym elementem ich działalności musi być szerzenie kultury, ponieważ tam gdzie jest kultura, tam żyje naród.
Ważne było stworzenie miejsca, w którym ludzie mogliby się jednoczyć i dzielić tożsamością narodową. Dzięki odwadze, uporowi i wytrwałości powstało Centrum Edukacyjne Bajka, którego misją przewodnią jest pełnienie funkcji ośrodka kultury zrzeszającego Polaków mieszkających w Szkocji.
Od początku priorytetem stały się dzieci oraz młodzież. Marcin za jeden z głównych kierunków działalności obrał podtrzymywanie i kultywowanie tradycji, umożliwiające im poznanie własnych korzeni oraz dziedzictwa narodowego. Pomysł idealnie wpisywał się w wizję jednoczenia Polonii mieszkającej w Szkocji, ponieważ bardzo często najmłodsze pokolenia nie znały języka ojczystego rodziców i dziadków. Sprawiało to trudności w komunikacji z rodziną mieszkającą w kraju. Ponadto dzieci miały trudności z określeniem własnych korzeni narodowych, co sprawiało, że były mniej pewne siebie w porównaniu do szkockich rówieśników. Brakowało im dumy pochodzącej z kultywacji dziedzictwa przodków.
Prowadzona przez Marcina placówka jest miejscem otwartym dla każdej osoby spragnionej kontaktu z rodakami, również dorośli szybko dołączyli do grona jej stałych bywalców. W Bajce uczy się języka polskiego, integrując społeczność i oferując rodakom przestrzeń, w której mogą czuć się bezpiecznie, swobodnie i być sobą – być Polakami.
W placówce organizowane są koncerty, spektakle teatralne oraz wykłady. Bajka cieszy się ogromnym szacunkiem wśród polskich gwiazd sceny i teatru. Bardzo często wydarzeniom kulturalnym towarzyszą festyny i pikniki. Szerzenie kultury poprzez zabawę, muzykę i teatr, nie tylko przynosi do Szkocji fragment ojczystej ziemi, ale tworzy trwałe więzi pomiędzy rodzinami. Dzięki temu żaden Polak nie musi czuć się samotny i wyobcowany na obczyźnie.
Marcin nie poprzestał na zapraszaniu gości z Polski. Postanowił pokazać dzieciom i młodzieży mieszkającej w Szkocji ojczyznę ich rodziców i ich samych. W tym celu niestrudzenie organizuje wycieczki do Warszawy i Gdańska. Towarzyszy temu zwiedzanie kluczowych miejsc oraz rzeczywisty kontakt z rodakami, językiem, kulturą i codziennością polską z jaką młodzież nie może mieć styczności poza granicami kraju.
Jest to niezwykle pouczające doświadczenie, które pozostawia trwały ślad w pamięci.
Jeżeli nasze czyny rzeczywiście określają kim jesteśmy, to Marcin Rudzki zasługuje na szacunek i uznanie nie jako Polak, ale jako dobry człowiek. Z łatwością dostrzega problemy gnębiące innych i bez zastanowienia dedykuje wolny czas aby je rozwiązać. Wśród znajomych organizuje zbiórki aby za pomocą darowizn pomóc tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. Niestrudzenie walczy o rozmaite fundusze i dofinansowania.
Mimo że Marcin jako nauczyciel oraz dyrektor jest osobą bardzo zapracowaną, znalazł w sobie siłę, aby swój czas wolny poświęcić także innym społecznościom. Aktywnie wspiera Ukraińców, Szkotów uczy podstaw języka polskiego. I nawet wtedy, kiedy po długim dniu wypełnionym obowiązkami wraca do domu, poproszony o pomoc w najbardziej prozaicznej sprawie, nie jest w stanie odmówić.
Gratulujemy!
Krzysztof Sagan – wyróżniony
nauczyciel, policjant, inżynier i społecznik.
Urodził się w 1957 r. w Saltcoats w Szkocji. Jest synem pochodzącego z Rudnika nad Sanem polskiego żołnierza, który pełnił służbę w 1.Dywizji – największej polskiej jednostce
pancernej pod dowództwem gen. Stanisława Maczka. Ojciec Krzysztofa był bohaterem, który z oddaniem służył Polsce w trudnych czasach, a po osiedleniu się w Szkocji promował Polskę poza jej granicami.
Dziedzictwo tych wartości przekazał synowi, który na jednym z krańców Europy z bezinteresownym zaangażowaniem kontynuuje misję promowania polskiej kultury.
Krzysztof od 6 lat jest prezesem Klubu im. Generała Władysława Sikorskiego w Glasgow -ośrodka polskości w centrum Szkocji z wieloletnią historią istnienia.
Jako prezes polskiego domu w Glasgow nie tylko współorganizuje wydarzenia kulturalne,
nadzoruje kursy dla dorosłych języka polskiego jako obcego, prowadzi szkołę dla dzieci polonijnych, ale kieruje również Polskim Towarzystwem Edukacyjnym w Szkocji, które powołał do życia w 2019 roku.
Dzięki inicjatywom Krzysztofa i jego zespołu język polski, historia, muzyka, sztuka i tradycja
znajdują swoją przestrzeń w Szkocji. Jego charyzma i determinacja przyciągają do klubu w Glasgow zarówno Polaków, jak i Szkotów, tworząc w ten sposób unikalną społeczność zjednoczoną pasją do polskiej kultury.
Innowacyjne podejście, bezinteresowne zaangażowanie i wkład, który Krzysztof wnosi w promocję polskiej kultury w zakątku Szkocji jest przejawem ogromnego patriotyzmu, bo jego serce od urodzenia bije w rytmie dwóch ojczyzn – Polski i Szkocji, a zaangażowanie często przekracza granice zwykłego przywództwa.
Krzysztof inspiruje, współpracuje i buduje zdobywając w ten sposób szacunek płynący z obu narodów. Dzięki jego pracy zacieśniają się więzi, powstają nowe relacje i inicjatywy między dwoma narodami z odmiennymi kulturami, tworząc most zrozumienia, dialogu i wzajemnej współpracy.
Krzysztof Sagan w pełni zasługuje na tytuł Osobowości Polonijnej Roku, ponieważ jego
oddanie, zdolność łączenia kultur i narodów w połączeniu z bezinteresownością sprawiają,
że jest idealnym kandydatem, który może ubiegać się o ten szlachetny tytuł. Opowieść o nim nie stanowi tylko historii o jednym człowieku, ale o całej społeczności, której ów bohater przewodzi oraz o dwóch narodach, które łączy.
Działania:
1954 rok – powołanie do życia przez byłych polskich oficerów, którzy walczyli pod
dowództwem gen. Władysławą Sikorskiego The Polish Social and Educational Society in Glasgow.
Organizacja non-profit zarejestrowana w Szkocji pod numerem SC046143. Po latach stopniowego upadku The Polish Social and Educational Society in Glasgow powróciło do życia po 1989 roku wraz z przybyciem wielu Polaków do Szkocji w poszukiwaniu pracy i poprawy warunków życia.
2019 rok
Krzysztof Sagan zostaje powołany na stanowisko prezesa i uruchamia otwarte i przejrzyste zasady funkcjonowania ośrodka polonijnego. W krótkim czasie następuje drastycznie szybki rozwój organizacji, której główne trzony tworzą takie inicjatywy jak:
-Sikorski Polish School
-Sikorski Palygroup
-Sikorski ,,Polonez” Dance Group
-Sikorski Seniora Club
-Sikorski Cinema
-Sikorski Polish Language Classes
-AI Anon. Grupa dla osób dotkniętych problemem alkoholowym
-English Language Classes for Ukrainians
-Opłatek dla polskiej i szkockiej społeczności
-WOŚP
-Dzień Języka Ojczystego
-Tłusty czwartek
-Wielkanoc
-Konstytucja 3 Maja
-Dzień Niepodległości
-Rocznica Sikorskiego
-Mikołajki
-Wigilia
-Forum Obywatelskie UE w Glasgow i przedstawicielstwo UE w Londynie.
Pracując przy ścisłym wsparciu Rady Miasta Glasgow, Krzysztof Sagan założył Forum
Obywateli UE w Glasgow, które obecnie spotyka się co miesiąc. Forum składa się z
organizacji i osób z większości krajów UE, łącząc je wszystkie, aby skuteczniej wspierać
obywateli UE w Glasgow.
Krzysztof jest przewodniczącym Forum i ściśle współpracuje z Delegaturą UE w Wielkiej Brytanii w Londynie, jako przedstawiciel polskiej społeczności w zachodniej Szkocji.
Rozwój języka polskiego w szkockich szkołach. Język polski nie jest nauczany w szkockich szkołach i z tego tytułu Krzysztof Sagan uruchomił projekt wprowadzenia języka polskiego jako obcego do szkockich szkół.
Aktualnie kieruje zespołem specjalistów w dziedzinie edukacji i ściśle współpracuje z SCILT (Scottish Centre for Language Teaching) przy wsparciu Konsulatu RP w Edynburgu.
Projekt o nazwie ,,Ten Steps to L3 Polish" to internetowy program mający na celu nauczenie nauczycieli szkockich szkół podstawowych podstaw języka polskiego, aby mogli przekazać tę wiedzę swoim uczniom. Ten internetowy program jest realizowany przy użyciu platformy ZOOM. W ciągu roku odbywają się dwa kursy.
Polski Ogród Pamięci w Douglas
W 1940 roku do Szkocji przybyło 17000 polskich żołnierzy, którzy stacjonowali w całej
Szkocji. W Douglas, które jest zlokalizowane na południu Szkocji, znajduje się Polski Ogród
Pamięci z trzema pomnikami, które zostały zbudowane przez polskich żołnierzy jako
podziękowanie dla Szkotów za gościnę.
Jednym z żołnierzy, który postawił pomniki był ojciec Krzysztofa Sagana. Blisko 6 lat temu Krzysztof zdobył środki i przeprowadził gruntowna renowację tego miejsca.
Dzięki jego staraniom poloniki w Szkocji zostały odnowione z pomocą IPN i Konsulatu RP w Edynburgu, a dzięki współpracy Krzysztofa Sagana z lokalną społecznością, ogrodem opiekują się miejscowi wolontariusze.
Polski Klub im. Sikorskiego w Glasgow zaadoptował Polski Ogród Pamięci w Douglas,
zapewniając, że pozostanie on w stanie, na jaki zasługuje. Od trzech lat stowarzyszenie
organizuje obchody Święta Niepodległości właśnie w Douglas. Jest to obecnie jedno z najważniejszych wydarzeń w roku dla wszystkich członków organizacji, podczas którego ma miejsce uroczyste złożenie kwiatów, msza święta, śpiew połączony z przemówieniami i dobry polski obiad. W wydarzeniu aktywny udział bierze również lokalna szkocka społeczność twierdząca, że dla nich polska kultura jest również ich kulturą.
Wsparcie dla Ukrainy
Kiedy Rosja zaatakowała Ukrainę Klub Sikorskiego, kierowany i prowadzony przez
Krzysztofa Sagana, zebrał fundusze, które zostały wykorzystane na zakup skanera
ultradźwiękowego. Skaner został wysłany bezpośrednio do szpitala polowego w pobliżu linii frontu i jest używany do ratowania życia ukraińskich żołnierzy.
W tym czasie zebrano również fundusze na wsparcie polskiej społeczności we Lwowie i od tego czasu rozwinęło się partnerstwo między stowarzyszeniami w Glasgow- Lwów.
Latem 2023 roku Christopher Sagan odwiedził nawet społeczność we Lwowie, aby potwierdzić partnerstwo i uczestniczył w wielu spotkaniach i debatach.
Gratulujemy!
Jacek Jaszczyk – wyróżniony
jest poetą, dziennikarzem, animatorem kultury, inicjatorem i organizatorem wydarzeń kulturalnych. Laureat konkursu „Wybitny Polak” w Irlandii 2019 – Fundacji Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” w kategorii Osobowość. Dwukrotnie nominowany przez Kapituły Redakcji „Gazety Pomorskiej”, „Expressu Bydgoskiego” i „Nowości Dziennika Toruńskiego” do tytułu „Osobowość Roku” w kategorii Kultura. Jest godnym ambasadorem swojego kraju oraz Polonii w Irlandii, radiowcem, od 2022 roku redaktorem naczelnym pisma „Poezja dzisiaj”.
Twórca i założyciel polskich stacji radiowych w Irlandii, autor pierwszej polskiej kultowej audycji radiowej nadawanej przez ponad 8 lat w irlandzkim eterze („120 Na Godzinę”), twórca i założyciel pierwszej telewizji internetowej dla Polonii na Zielonej Wyspie. Honorowy Korespondent TVP Polonia. Twórca Dublińskiego Salonu Literackiego, skupiającego środowiska literackie i kulturalne w Irlandii. Od 19 lat, czyli od początku swojego pobytu w Irlandii wszystkie swoje działania realizuje z czystej pracy społecznej (wolontariacko, non-profit) na rzecz tworzenia kulturalnych pomostów między Polską a Irlandią.
Jest inicjatorem, animatorem oraz organizatorem wielu wydarzeń kulturalnych oraz wydarzeń promujących działalność polskich artystów w Irlandii, np. spotkań w ramach Dublińskiego Salonu Literackiego, którego jest założycielem (jednym z gości był m.in. Jacek Podsiadło, laureat wielu literackich nagród w tym m.in. Nagrody Literackiej „Nike”).
Współtwórca i prowadzący polonijne wydarzenie „Wieczoru poezji emigracyjnej” w Domu Polskim w Dublinie, zaangażowany w przygotowanie oraz wydanie prestiżowej dwujęzycznej polsko- angielskiej publikacji, prezentującej współczesną poezję polską twórców w Irlandii, która ukaże się pod honorowym patronatem Ambasady RP w Dublinie, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Towarzystwa Irlandzko-Polskiego oraz Staropolskiej Akademii Nauk Stosowanych z filią w Dublinie. Od wielu lat członek jury kapituły konkursów poetyckich organizowanych w Domu Polskim w Dublinie oraz w Polskiej Bibliotece Biblary. Jest także członkiem Grupy Lirycznej Na Krechę, działającej pod patronatem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz członkiem Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Dublinie.
Przedstawiciel Polonii w Irlandii podczas licznych wydarzeń literackich w kraju, a także na Zielonej Wyspie, m.in. jako jeden z gości specjalnych podczas Festiwalu Literackiego O’Czytani w Dublinie. Coroczny uczestnik międzynarodowych Festiwali Poezji Słowiańskiej oraz Światowych Dni Poezji UNESCO, jak również jeden ze współorganizatorów obu wydarzeń, podczas których promowana jest poezja polska, w tym również literatura tworzona na emigracji. Oba wydarzenia na międzynarodowej kulturalnej mapie posiadają status wysoce prestiżowych, w których biorą udział zaproszeni znani i nagradzani literaci z całej Europy, a nawet świata.
Laureat XX Światowego Dnia Poezji ustanowionego przez UNESCO (World Poetry
Day UNESCO Award) za oryginalną twórczość poetycką. Laureatami tej prestiżowej nagrody byli m.in. ks. Jan Twardowski czy Ernest Bryll. Uroczyste wręczenie nagrody odbyło się podczas Gali Poezji w legendarnym anturażu auli Domu Literatury w Warszawie. W ramach przyznanej nagrody UNESCO Jacek Jaszczyk został uhonorowany „Błękitnym Pucharem
w Srebrze”.
Przyznaniu nagrody towarzyszyło wydanie dwujęzycznej polsko-angielskiej książki poetyckiej „pomiędzy/between”, która ukazała się jako Nagroda World Poetry Day UNESCO 2020 Award, i razem z czasopismem literackim „Poezja dzisiaj” trafiła do salonów prasowych RUCH S.A. i sieci księgarń EMPiK. Nakład wyczerpał się w zaledwie dwa tygodnie, trafiając razem z „Poezją dzisiaj” do bestsellerów prasowych sieci sklepów EMPiK. Książka stała się również częścią zbiorów wielu bibliotek krajowych oraz zagranicznych m.in.: The British Library w Londynie (Wielka Brytania), Green Library, Stanford University, w Stanford (USA), Library of Congress, w Waszyngtonie (USA), Harvard College Library, w Cambridge (USA), New York Public Library (USA), University of Toronto, w Toronto, Ontario (Kanada), Die Bayerische Staatsbibliothek w Monachium (Niemcy), Staatsbibliothek zu w Berlinie (Niemcy) oraz Polskiej Bibliotece Biblary w Dublinie (Irlandia).
Jacek Jaszczyk od początku swojego pobytu w Irlandii (19 lat) nieprzerwanie poświęca się m.in. promocji polskiej kultury na emigracji w Irlandii, będąc wielokrotnie jej ambasadorem na forum międzynarodowym oraz jest wielce zaangażowany w życie kulturalne na emigracji.
Obok dziennikarstwa i poezji jest czynnie działającym na rzecz Polonii społecznikiem, biorącym udział w wielu polonijnych eventach m.in. jako gospodarz i prowadzący nieprzerwanie od osiemnastu lat Finały Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Dublinie, a więc od pierwszego Finału WOŚP w stolicy Irlandii, za co został uhonorowany statuetką „Przyjaciel WOŚP”.
Za liczne zasługi na rzecz Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Ambasadzie RP w Dublinie uhonorowany tytułem „Przyjaciel Szkoły”. Jego działania mające na celu promocję polskiej kultury w Irlandii oraz zaangażowanie w działalność na rzecz kultury i literatury zostały w 2022 roku dostrzeżone i przyczyniły się do uhonorowania go zaszczytnym Medalem im. Barbary Jurkowskiej za wkład w organizację i promocję literatury polskiej na forum międzynarodowym. Prestiżowy medal został wręczony podczas uroczystej gali w Domu Polonii w Warszawie podczas XV Festiwalu Poezji Słowiańskiej.
Podczas ostatniej edycji Festiwalu Poezji Słowiańskiej w Warszawie miała miejsce również 50. Warszawska Jesień Poezji, którą otworzyła ogólnopolska wystawa „Twarze współczesnych poetów polskich”. Wystawa składa się z portretów znanych, uznanych i wybitnych poetów polskich, takich jak Aleksander Nawrocki, Adam Zagajewski, czy Uta Przyboś, którzy gościli na okładkach prestiżowego Kwartalnika Literacko- Kulturalnego „LiryDram”.
Wśród wystawionych prac można oglądać także portret przedstawiający Jacka Jaszczyka, który został twarzą okładki jubileuszowego 30. numeru „LiryDram”, dołączając tym samym do grona wybitnych poetów polskich. Portret ten można było oglądać m.in. w Klubie Kultury MCK
Jedynka w Gorzowie Wielkopolskim, w Warszawskim Domu Literatury oraz w
Suchedniowskim Ośrodku Kultury „Kuźnica”. Autorem prac jest dr hab.
Robert Manowski – rektor Wyższej Szkoły Artystycznej w Warszawie. Wystawie towarzyszył specjalnie wydany album „Twarze współczesnych poetów polskich”, który zawiera prezentowane na ekspozycji portrety, biografie, zdjęcia oraz obszerne rozmowy z poetami.
Wkrótce wystawa trafi m.in. do Zakopanego, Bydgoszczy, Krakowa, by docelowo zagościć w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki.
Jacek Jaszczyk od wielu lat regularnie publikuje w ogólnopolskich czasopismach literackich w kraju, m.in. „Salonie Literackim”, „Wydawnictwie J”, „Obszarach Przepisanych”, „Akancie”, „Migotaniach”, „LiryDramie”, „Autografie”, „Piśmie Literackim Epea”, „Poezji Dzisiaj”, „Toposie”, „Afroncie”, „Wyspie”, „Akcencie”, „Fabulariach”, „Post Scriptum”, „Odrze”.
Jego wiersze znalazły się w kilkudziesięciu krajowych i międzynarodowych antologiach, publikacjach oraz czasopismach literackich wydawanych za granicą. Tłumaczony na język włoski, białoruski, ukraiński, rosyjski, niemiecki, grecki oraz angielski.
Autor książek poetyckich „Tańczą w nas życia geniusze” oraz „pomiędzy/between”.
Jest autorem obszernego cyklu poetyckiego „Listy z emigracji” kontynuowanego od ponad czterech lat na łamach ogólnopolskiego czasopisma „Akant”. Jak powiedział redaktor działu poezji Miesięcznika Literackiego „Akant” Marek S. Podborski: „Jacek Jaszczyk jest inspiracją i filarem z ważnego cyklu wierszy emigracyjnych, który ukazuje na naszych łamach, a z którego jestem niezwykle dumny.
Autor, który rośnie poetycko i jest kulturalną chlubą wyspiarskiej emigracji”.
Jacek Jaszczyk pomimo wielkich sukcesów pozostaje wciąż skromnym i oddanym pracy
wolontariackiej człowiekiem, na co dzień jest mocno zaangażowany m.in. w życie kulturalne
Polonii oraz jej integrację na Szmaragdowej Wyspie, starając się jak najszerzej i jak najlepiej promować w Irlandii swoją Ojczyznę – Polskę.
Gratulujemy!
Katarzyna Lorenc -wyróżniona
od lat aktywnie angażuje się w polsko- niemiecki dialog międzykulturowy. Urodzona na Górnym Śląsku, szybko zdała sobie sprawę, że najlepiej czuje się na pograniczu kultur. Studiowała germanistykę oraz język niemiecki jako język obcy na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie nad Menem.
Dzięki swojej pasji do literatury, sztuki współczesnej, historii i… ludzi, ustawicznie otwiera nowe małe ojczyzny dla innych i siebie. Dostęp do kultury i jego poszerzanie jest celem jej życia zawodowego i wolontariatu. Ponadto tłumaczy, redaguje i moderuje. Po kilku latach spędzonych w Berlinie jej nowym domem jest region Renu i Ruhry. Od 2022 roku zawodowo związana z Muzeum Ziemi Górnośląskiej w Ratingen. Od 2021 roku zasiada w Radzie Integracyjnej miasta Essen.
W 2023 roku została uhonorowana Nagrodą im. Królowej Rychezy kraju związkowego Nadrenia Północna- Westfalia. Jest inicjatorką comiesięcznych spotkań kulturalnych w Essen (2022-2024) i współzałożycielką duetu kuratorskiego Curated Affairs (2018-2022).
Kasia jest inspiracją dla wielu Polek i Polaków, zarówno tych którzy od pokoleń zamieszkują Zagłębie Rury jak i nowoprzybyłych do odkrywania tego miejsca przez pryzmat jego bliskości kulturowej i tradycji Śląska, a jednak do identyfikacji z nową małą ojczyzną ze względu na jej unikalny charakter, garść tęsknot – które przekuwają się na piękne długofalowe działania i projekty bilateralne.
Kasia łączy pokolenia, kultury i ludzi.
Gratulujemy!
Anna Mróz – wyróżniona
Jest językoznawczynią – z pasji do języka. Język polski jest jej przestrzenią bycia sobą i bycia u siebie, jest jej nieodłączną częścią, co czuła chyba od zawsze, dlatego postanowiła zgłębiać jego tajniki na studiach polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i w konsekwencji napisać doktorat z językoznawstwa.
Wyjazd do Niemiec pogłębił w niej to uczucie przez skontrastowanie z inną rzeczywistością językową i dał jej nowe przestrzenie realizacji tej pasji życiowej i zawodowej. Kiedy przyjechała do Niemiec po raz pierwszy – na stypendium Erasmusa w 2005 r. – i z podniesionym czołem mówiła, że studiuje w Warszawie Polonistykę – nikt z jej otoczenia nie rozumiał słowa Polonistik (W Niemczech studiuje się Slawistik).
Nie zraziło jej to i wytrwała przy swoim, że również po Polonistyce można w Niemczech pracować w swoim zawodzie. Jest dydaktyczką języka polskiego – z radości nauczania. Przekazywała swoją fascynację językiem polskim studentkom istudentom na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, by później odpowiedzieć na wezwanie wiatru północy i podjąć wyzwanie nauczania dydaktyki języka polskiego jako obcego na Uniwersytecie w Greifswaldzie.
Jest ekspertką w dziedzinie dwujęzyczności – z miłości do dzieci. W międzyczasie rozwinęła się we niej nowa potrzeba działania na rzecz języka polskiego. W jej kursach językowych w Berlinie brały udział osoby polskiego pochodzenia z językiem utraconym we wczesnym dzieciństwie lub odrzuconym w wieku młodzieńczym. Zobaczyła i przeżyła wraz z nimi ich nieprawdopodobną tęsknotę za językiem, kulturą, Polską i kontaktami z polską wspólnotą.
Dane jej było zobaczyć, jak wielką raną staje się po latach język utracony, jak bardzo osoby te zmagają się z tą stratą, bólem, poszukiwaniem swojej tożsamości i niemocą.
Mówiły, że w ich wnętrze jest niepełne, że brakuje im głównego puzzla do domknięcia ich wewnętrznej układanki. Opowiadali, że to jest jak ból fantomowy. Wstrząsnęło nią to na tyle, że postanowiła zaangażować się społecznie w szerzenie wiedzy na temat dwu- i wielojęzycznego rozwoju dzieci.
Zaczęła prowadzić projekty i seminaria dla rodziców, by zapewnić im transfer wiedzy i wsparcie emocjonalne. Być może zabrzmi to banalnie, ale jej misją jest Dobra Nowina, że dziś możemy już żyć inaczej, że mamy prawo do własnego języka w przestrzeni publicznej, że nasz język ma tę samą wartość co inne języki, że jesteśmy równi w naszej różnorodności, a to kształtuje społeczeństwo obywatelskie.
Prowadziła takie projekty adresowane do rodziców dzieci dwu- iwielojęzycznych, jak: „Akademia Dwujęzyczności” we współpracy z Polską Radą Społeczną, „Dwujęzyczność na co dzień” wraz ze SprachCafé Polnisch
– Polską Kafejką Językową, „Gelebte Mehrsprachigkeit” ( ́Wielojęzyczność
w życiu`), telefoniczne doradztwo dla rodziców „Mehrsprachigkeit im Ohr” we współpracy z hiszpańskojęzycznym stowarzyszeniem Mamis en Movimiento, prowadziła „Beratungszentrum für Mehrsprachigkeit” oferujące doradztwo w 7 językach. Współpracowała z organizacjami
polonijnymi w Niemczech i wspierała na tej drodze organizacji i community z innymi językami pochodzenia.
Więzy z Polonią pozwoliły jej także zacieśnić praca referentki ds. języka polskiego w Biurze Polonii, jak również zaangażowanie w Federalnej Konferencji ds. Grup Roboczych
Języka Polskiego.
Jest społeczniczką – aby żyło nam się lepiej. Przez 5 lat była w Zarządzie SprachCafé Polnisch – Polskiej Kafejki Językowej w Berlinie, którą współzałożyła i współtworzyła jej ramy działania.
Przez 10 lat razem z networkiem BEFaN współorganizowała Berlińską Konferencję z okazji Europejskiego Dnia Języków Obcych przyczyniając się do realnych zmian legislacyjnych w ustawie o szkolnictwie landu Berlina wspierających wielojęzyczność, w tym konkretnie język polski, w berlińskich szkołach, jak również i do powstania koncepcji wielojęzyczności Berlina.
Jest członkinią gremium doradczego Wielojęzyczność i Szkoły Europejskie przy Administracji Senatu Berlina ds. Edukacji, Młodzieży i Rodziny.
Ma w życiu to szczęście, że kocha to, co robi i robi to, co kocha.
Gratulujemy!
Ludmiła Mitula – wyróżniona
jest dziennikarką z zawodu oraz aktywistką społeczną. Pracuje również jako konsultantka projektów międzynarodowych w firmie relokacyjnej w Dallas.
Jest absolwentką Filologii Polskiej na Uniwersytecie Łódzkim oraz Warsawskim Journalism Center. W Stanach Zjednoczonych mieszka od kilku lat, w Dallas, w Teksasie. Wcześniej mieszkała z rodziną w Szwajcarii, Niemczech i na Węgrzech. Na emigracji spędziła już prawie połowę swojego życia.
Jak to mówią o niej- „ goni za Polakami po świecie”, w każdym miejscu stara się być blisko spraw rodaków, uczestniczyć w życiu Polonii i reprezentować swój kraj na zewnątrz.
Jest człowiekiem mediów, kocha pisać i fotografować. Prowadzi audycję o Polkach i Polakach mieszkających za granicą „Śniadanie w Dallas”. To rozmowy z wyjątkowymi Polakami rozrzuconymi po świecie i robiącymi coś wyjątkowego, często dla innych. To ludzie z misją, często misją niesienia bezinteresownej pomocy innym.
Zaprasza ludzi, którzy chcą zmieniać świat na lepsze. Kocha podróże po Stanach Zjednoczonych zumbę, spinning i oczywiście … ludzi! Współpracuje z Polish School of Dallas oraz Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy, z Dziennikiem Związkowym w Chicago i wieloma polonijnymi mediami.
Jest współorganizatorką wielu wydarzeń polonijnych w Teksasie, wcześniej również w innych miejscach, w których mieszkała. Wspiera kobiety, bo wierzy że w temacie równouprawnienia jest jeszcze wiele do zrobienia. Należy do kilku grup Polek mieszkających zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Jest mamą Olgi, studentki Pepperdine University w Kalifornii i Konrada, ucznia szkoły średniej, który marzy o karierze w NFL!
Gratulujemy!
Zofia Mucha – wyróżniona
rocznik 1930 – dziś ma 94 lata i pochodzi z Krynicy Zdrój. Jedna z pionierek polonijnych działaczek w Rzymie a dziś sędziwa Seniorka, która nadal żyje i mieszka w Rzymie.
Jej długa i ciekawa historia rozpoczyna się od przyjazdu do Włoch w pamiętnym roku 1980. Długa droga lądowa polskim autobusem PKS przez Venecję i prosto do Rzymu. Pierwsze kroki na włoskiej ziemi i pierwsza praca dla nieistniejącej już dziś firmy kosmetycznej i współpraca z Panią Alicją Limowską.
W tamtych latach to były zalążki nielicznej jeszcze wtedy Polonii włoskiej; te początki były niezwykle trudne bowiem dopiero stawiano pierwsze kroki w organizacji nagłego napływu dużej liczby Polaków, którzy pragnęli zrealizować swoje „senne marzenie o Ameryce”.
Niektórzy z nas dobrze pamiętają tamte czasy „Solidarności” w Polsce oraz nadzieje związane z niedawnym wyborem Karola Wojtyły na Papieża w Stolicy Apostolskiej.
To wszystko przyczyniło się do zjednoczenia się naszych rodaków i wzajemnej pomocy na włoskiej ziemi.
Organizowano wiele spotkań na różnych szczeblach z ważnymi osobistościami tamtego okresu. Do takich aktywnych działaczek polonijnych w tamtym czasie należała Pani Zosia, która w swoim mieszkaniu organizowała regularne spotkania rodaków, dla których nigdy nie zabrakło ciepłej strawy i schronienia w potrzebie.
Ona udzielała niezbędnych porad, pomagała znaleźć pracę, mieszkanie, pomoc medyczną i tych wszystkich potrzeb jakie niosły za sobą pierwsze kroki na obcej ziemi i odnalezienie się w nowej rzeczywistości.
Te spotkania w jej domu przerodziły się w „obiadki u Pani Zosi” a następnie przeniosły się do parku Villi Pamphili na większe spotkania.
Tu już w większym gronie można było umilić lepiej czas i tęsknotę za krajem, różnymi grami i zabawami na świeżym powietrzu, śpiewem i staropolskim obyczajem.
W swoich opowiadaniach wspomina m.in. pamiętny mecz Berest-Krynica a także tworzenie się pierwszych wspólnot Polaków osiedlających się w Ostii, gdzie znaleźli tańsze mieszkania.
Napływający polscy emigranci czuli się zagubieni, często nieporadni a podjęte raz decyzję nie pozwalały im wrócić spowrotem do kraju więc rosło zapotrzebowanie pomocy i wsparcia, bowiem w oderwaniu od domu rodzinnego i ojczystej ziemi, tęsknota i niepewność jutra dawały się ogromnie we znaki tak fizycznie jak i psychicznie.
Pani Zosia sama dokładnie rozumiała te potrzeby i niosła pomoc innym prosto z serca i bezinteresownie w tych trudnych warunkach do przetrwania. Te pierwsze małe zgrupowania zaczęły budzić większe zainteresowanie coraz szerszych kręgów ludzi dobrej woli a także instytucji rządowych oraz kościelnych.
Dzięki ogromnemu zaangażowaniu Pani Zosi, która szukała wsparcia wśród znajomych Włochów i zaczęła organizować polskie spotkania we włoskich salonach oraz zbiórki niezbędnych rzeczy do codziennego użytku jak pościeli, kocy, naczyń, ubrań itp.
Udzielała się coraz więcej pomagając w różnych nowopowstających organizacjach polonijnych m.in. w Związku Polaków we Włoszech, gdzie jej córka była sekretarzem, wkładając tym swoją małą cegiełkę w rozbudowę i zjednoczenie polskości na terenie Włoch o czym świadczą liczne zachowane dokumenty, listy i podziękowania za współpracę od licznych placówek państwowych jak Polska Ambasada – gdzie pomagała przy organizowaniu uroczystych spotkań i poczęstunków czy też Kościoła Polskiego w Rzymie – gdzie pełniła dyżury na okienku koordynując kontaktami, pośrednictwem pracy i całą informacją pomocną we wszystkich dziedzinach życia emigracyjnego.
To jej makowce, serniki i szarlotki gościły na stołach naszego Papieża JPII, przygotowywane pod czujnym okiem siostry Tobiany i liczne podziękowania od Stanisława Dziwisza.
Wspólnie z różnymi instytucjami i chętnymi osobami budowała aktywnie nasz dobry wizerunek poświęcając dla rodaków swój czas i całą siebie a do tego umiała zaangażować też swoją córkę Urszulę oraz wielu Włochów i Polaków.
Należy podkreślić, że tamta fala emigracyjna, to byli ludzie dobrze wykształceni, profesjonalni fachowcy, lekarze, prawnicy, pielęgniarki inżynierowie, którzy nie jechali tyle za chlebem co za ideami wolności i lepszego życia.
Panią Zosię odwiedzają dziś wdzięczni ludzie nie tylko z Polski ale Canady, Australii czy USA bo tam emigrowali dalej z Rzymu i są nadal wdzięczni za okazaną im kiedyś pomoc.
Dziś ” nasza Sofia ” dożyła sędziwego wieku i nadal dzieli się z nami swoją serdecznością. Nie poddaje się trudom życia pomimo iż z powodu ciężkiej choroby amputowano jej w 2023 roku lewą nogę. Nadal jest aktywna i dyspozycyjna dla wszystkich. Swoją misją zaraziła córkę Urszulę.
Nadal mieszka w Rzymie i z łezką w oku i szczerym rozrzewnieniem wspomina ludzi, którym pomogła a oni Ją – o czym świadczy ta nominacja oraz liczne świadectwa w tej kwestii.
Gratulujemy!